Nog een paar dagen en dan is het Kerstvakantie. Velen van ons zien er naar uit. Gezelligheid, lekker samen eten, kerstkransjes, kadootjes en even niet werken of naar school. Maar wat de meesten van ons 'lekker vakantie' noemen, is voor sommige kinderen een week of twee op je tenen lopen en de tijd uitzitten, totdat school weer begint. Niet fijn die verplichte verstoring van het vertrouwde ritme. Misschien kan het ook anders? Een Idee voor Ouders van Gevoelige Kinderen tijdens de kerstvakantie.
Van alle schoolvakanties spant de kerstvakantie de kroon. De hele maand december hangt aan elkaar van hoge verwachtingen en stress. De aanloop naar Sinterklaas met het zetten van je schoen, aankomst van Sinterklaas, Sinterklaas op school en misschien wel pakjesavond thuis.
Na deze spannende tijd gaan we gelijk door naar de Kerst. Huiskamers worden ombouwt voor de kerstboom, ouders zijn druk met inkopen en het organiseren van 1ste en 2de Kerstdag. Wél of geen kadootjes, wat moeten we eten, gaan we Kerst met het gezin vieren of met de hele familie? De drukte, stress en gespannen sfeer, is overal duidelijk aanwezig en kan voor sommige kinderen verwarrend zijn. In dit soort gevallen hebben kinderen vaak twee keuzes:
1. mee in de stroom of
2. tegen werken met ruzie, boosheid en teleurstelling als gevolg.
Ik kan me nog goed herinneren, dat de Kerstvakantie, voor mij als ambulantwerker, een drukke tijd was. Zelfs ik was blij als de kinderen in januari weer gewoon naar school konden, terwijl het niet eens mijn eigen kinderen waren.
Na de zoveelste drukke Kerst wilde ik het anders aanpakken, maar hoe....? Uiteindelijk vond ik een manier in de zomer van 2015.
Van de ouders en het kind heb ik toestemming om het onderstaand verhaal op te schrijven. De naam van het kind heb ik veranderd.
In 2015 werkte ik samen met een moeder van een groot gezin. Ze had 14 kinderen. Zowel zij als de vader van het gezin hadden geen enkele moeite om het gezin aan te sturen. Ze hadden de taken goed verdeeld en je kon duidelijk het plezier, dat ze hadden om de kinderen op te voeden, merken. Er ontbrak de kinderen aan niets. Iedereen werd gezien en gehoord en er was meer dan voldoende aandacht voor hun ontwikkeling. Met één van hun zonen ging het minder goed. Hij ging al naar de middelbare school en kon moeilijk omgaan met de zelfstandigheid die van hem verwacht werd. Na een gesprek met de klassenleraar van Tom waren ze het erover eens, dat Tom meer begeleiding nodig had en zo werd ik bij het gezin betrokken.
Samen met Tom, de ouders en school hebben we gekeken naar wat goed ging en wat we konden verbeteren.
Eén van de dingen waar veel conflicten uit voortkwamen, was het samenspel tussen de hond en Tom. Ze waren maatjes door dik en dun en onafscheidelijk van elkaar. Zodra ze bij elkaar waren was het spelen, dollen en druk doen. Tom en de hond raakten hierdoor erg overprikkeld zodat hun spelletjes uitmondden in vervelend doen en klieren van de andere kinderen. De twee tot de orde roepen was dan nauwelijks meer mogelijk. Resultaat: Tom en de hond kregen veel straf.
Om Tom meer inzicht te geven in wat goed voor een hond is, zijn we samen naar een dierenasiel in de buurt gegaan waar ze bereidt waren hem voorlichting te geven over wat een hond nodig heeft om zich prettig te voelen. Eén van de voorwaarden voor een goed opgevoede hond bleek rust en regelmaat. Ze legden uit dat door te veel stress de hond overbelast wordt en ziek kan worden. Tom kwam erachter, dat rust voor zijn hond totaal ontbrak. De medewerker van het asiel had een tip om dit te verbeteren namelijk als de hond in de mand ligt, heeft hij rust. Dit houdt in, dat niemand aan de hond mag komen. Als het tijd is om uit te gaan, kan de hond lekker spelen, rennen, knuffelen en snuffelen. Je mag best een uur of langer met de hond spelen, maar niet de hele middag. Het is handig om hiervoor een vast tijdstip voor uit te kiezen. Na het spelen gaat de hond de mand weer in en laat iedereen hem met rust. Tom vond het een goed plan en tijdens het avondeten heeft hij het plan uitgelegd. Het werkte enorm goed. De hond en Tom wisten waar zij aan toe waren en kwamen minder in de problemen.
Na een aantal weken kwam ik voor ons wekelijkse contactmoment de keuken in lopen. In de gang had ik al van zijn moeder gehoord, dat Tom een slechte dag had. In de keuken zag ik hem in de hondenmand zitten. Hij keek boos naar en zei: 'Ga weg'. 'Oké, dat wil ik wel doen, maar wat doe je in de hondenmand?' vroeg ik hem. 'Als ik in de mand zit, moet iedereen me met rust laten.'
Ik snapte direct wat hij bedoelde. Soms helpt tot 10 tellen of een ademhalingsoefening niet en heb je gewoon een veilige plek nodig, waar iedereen je met rust laat. Prima plan. Na overleg hebben ouders dat voor hem geregeld. Het werkte voor Tom enorm goed.
Dit gaf me direct een idee voor ouders van gevoelige kinderen tijdens de Kerst. Vanaf die tijd heb ik aanbevolen om tijdens de kerstvakantie een veilige plek voor hun kinderen te maken. Een plek waar je niet naar toegestuurd wordt omdat je vervelend bent, maar een plek waar je kunt zijn als het allemaal teveel is. Een plek waar iedereen en alles je met rust laat en je weer tot jezelf kan komen.
Tip: de meeste ouders en kinderen kiezen als veilige plek de kamer van het kind. Voor de feestdagen kun je het gezellig versieren, waardoor het kind er wel helemaal bij hoort, maar toch even alleen is.
Comments