Onlangs kwam een jongen met zijn begeleider bij me op het spreekuur. Het kind ging niet naar school en was ook met geen mogelijkheid te motiveren. Ik keek naar het kind en moest aan een gesprek denken, dat ik vroeg had met mijn onderwijzer.
Zijn demotivatie veroorzaakte al vroeg in de ochtend veel ruzie. Elke ochtend gedonder bij het ontbijt; daar wordt niemand blij van. Zelfs in het eerste kwartier van mijn begeleidingsuur was er over en weer veel gemopper. We zaten aan tafel en ik liet het gekijf even bestaan. Het jochie deed me aan mezelf denken en direct kwam de herinnering bij me op. Ik ging vroeger ook regelmatig niet naar school. Ik maakte daar 's ochtends geen ruzie over en ik ging ook wel onderweg, maar ik kwam gewoon niet aan of pas een uur voordat we weer naar huis werden gestuurd om te lunchen. In mijn lagere schoolperiode ging je nog thuis lunchen.
Ik herinner me niet dat mijn ouders of de school zich hierom heel druk maakten. Het kan zijn dat ze dat wel deden, maar het heeft blijkbaar geen indruk gemaakt. Totdat ik in klas 5 (nu groep 7) een nieuwe onderwijzer kreeg van buiten het dorp. Hij wilde met alle ouders kennismaken en dus ook met de mijne. Mij maakte het niet veel uit, maar mijn ouders waren niet blij met de uitkomst van het gesprek. De volgende dag moest ik na de les bij de onderwijzer komen. Het gesprek wat ik met hem had, staat me nog heel goed bij. Het begon met: "Stom hè, aardrijkskunde."
Waarom het wiel opnieuw uitvinden, dus ook mijn gesprek met dit kind begon ik met 'Stom hè, aardrijkskunde.' Ik had goed gegokt, want de jongen zei: "ja, wat kan mij het schelen wat 100 meter onder de grond zit. Alsof ik daar wel eens kom." Ook dit kind snapte niet waarom hij al die vakken, waar hij totaal niet in geïnteresseerd was, moest leren. Hij zag totaal de connectie met zijn eigen leven niet. Het argument, dat het goed was voor zijn toekomst, was voor hem niet goed genoeg. Hij wilde kapper worden en dat doe je niet 100 meter onder de grond.
Men had bedacht dat aardrijkskunde goed voor hem was, dus kreeg hij het. Daar was deze pre-puber het er niet meer mee eens. Op de basisschool zie ik dit gedrag niet zo vaak, maar in het voorgezet onderwijs is dit de dagelijkse uitdaging voor de leraren, die daar lesgeven. Des te beter dat kinderen op de basisschool al begrijpen waarom ze bepaalde lessen krijgen, wat de connectie is met het dagelijks leven en hoe ze kunnen zien en voelen, dat het belangrijk voor ze is.
Als ervaren begeleider van kinderen gedurende 26 jaar, heb ik geleerd dat het aanmoedigen van kinderen om te leren en te groeien meer vereist dan alleen woorden. Het is niet genoeg om ze te vertellen wat ze moeten doen of wat ze moeten leren: we moeten hen de kans geven om te oefenen, te ervaren en te voelen wat het betekent om nieuwe vaardigheden te verwerven.
Tevens is het niet goed genoeg als jij als begeleider, leraar of zorgverlener er maar over blijft lezen en het niet écht gaat toepassen of alleen zo nu en dan.
In deze blog wil ik graag delen waarom bewegend leren, methodiek en consistentie zo cruciaal zijn in het bevorderen van positieve gedragsverandering en kennisopbouw bij kinderen.
Bewegend Leren: De Kracht van Praktijk en Consistentie in Kinderontwikkeling
De Kracht van Bewegend Leren
Kinderen zijn van nature nieuwsgierig en leergierig, maar hun vermogen om te leren wordt aangewakkerd door actie en ervaring. Bewegend leren, dat wil zeggen leren door te doen, is een benadering die kinderen de mogelijkheid biedt om actief betrokken te raken bij het leerproces. Het stelt hen in staat om nieuwe vaardigheden te ontwikkelen door middel van praktijk en ervaring en dit heeft meerdere voordelen:
Actieve betrokkenheid: Kinderen leren het beste wanneer ze actief betrokken zijn bij het leerproces. Door hen te laten oefenen en ervaren worden ze gemotiveerder en voelen ze zich meer verbonden met wat ze leren.
Zelfvertrouwen: Succesvolle herhaling en praktijk bouwen het zelfvertrouwen van kinderen op. Wanneer ze zien dat ze vooruitgang boeken door inspanning en toewijding worden ze gemotiveerder om door te zetten.
Beter begrip: Door nieuwe concepten te ervaren en toe te passen in de praktijk ontwikkelen kinderen een dieper begrip van wat ze leren. Dit gaat verder dan alleen theoretische kennis.
Methodiek en Consistentie
Het is belangrijk op te merken dat bewegend leren niet betekent, dat we kinderen zomaar in het diepe moeten gooien. Het vereist een methodische aanpak en consistentie. Hier zijn enkele richtlijnen om bewegend leren effectief te maken:
Identificeer individuele leerstijlen: Elk kind is anders en het is cruciaal om te begrijpen hoe elk kind het beste leert. Sommigen leren door te zien, anderen door te doen. Pas je aanpak aan om tegemoet te komen aan hun individuele behoeften.
Stapsgewijze benadering: Introduceer nieuwe concepten en vaardigheden stap voor stap. Begin met eenvoudige oefeningen en bouw geleidelijk op naar complexere taken. Hierdoor kunnen kinderen hun vaardigheden opbouwen zonder overweldigd te raken.
Herhaling is de sleutel: Herhaal oefeningen en activiteiten regelmatig. Herhaling versterkt het leerproces en zorgt ervoor dat nieuwe vaardigheden beklijven.
Positieve bekrachtiging: Moedig kinderen aan en beloon hun inspanningen. Positieve bekrachtiging versterkt gewenst gedrag en motiveert kinderen om door te gaan.
Van Praten naar Ervaren en Voelen
Laten we ons richten op het verschuiven van onze benadering van praten naar ervaren en voelen. Kinderen leren het beste wanneer ze kunnen zien hoe nieuwe kennis en gedrag hen daadwerkelijk ten goede komen. Bewegend leren biedt de ideale kans om deze verschuiving te bewerkstelligen.
Dus laten we samenwerken om een omgeving te creëren waarin kinderen kunnen oefenen, ervaren en voelen hoe geweldig leren kan zijn. Laten we consistent en methodisch te werk gaan, zodat we hen kunnen helpen het beste uit zichzelf te halen. Samen kunnen we de toekomst van onze kinderen vormgeven door middel van actie en ervaring.
Door bewegend leren te omarmen geven we kinderen de tools die ze nodig hebben om te groeien en te gedijen. Laten we dit avontuur samen aangaan en de kracht van praktijk en consistentie benutten om onze kinderen te helpen bloeien. Zo kun je uitleggen Hoe aardrijkskunde interessant wordt.
Comments