Dit weekend liep ik op straat in de stad. Prachtig weer, maar voor sommige mensen te warm. Helemaal als je besluit met het hele gezin 'lekker' te gaan winkelen. Het was aan het einde van de dag en je zag duidelijk dat mensen langzaam geïrriteerd raakte. Veel huilende kinderen en ouders die besloten dan maar naar huis te gaan. Voor mij liep een gezin; vader, moeder en een meisje van ongeveer 5 jaar.
Het meisje was duidelijk moe en klaar met het winkelen. Ook het lontje van de vader was aardig opgebrand.
Ik had niet in de gaten wat er precies misging, maar het meisje begon hartverscheurend te huilen. Vader had er snel genoeg van en trok het meisje aan haar arm naar een bankje dat verderop stond. Ondertussen begon het kind nog harder te huilen. De vader zette het meisje op het bankje en deed uit wanhoop zijn hand voor haar mond. Het was duidelijk dat de vader ten einde raad was en het niet lelijk bedoelde, maar gewoon niet wist wat hij moest doen.
Tot mijn verbazing liep de moeder ernaast en was de kalmte zelf. Ze pakte de hand van de vader en zei rustig tegen hem: "We moeten haar geruststellen." Daarna ging ze rechtop staan, beide benen stevig op de grond en zei vriendelijk tegen het kind: "Adem eerst even diep in en uit."
Blijkbaar was dit vaker voorgekomen en deed het kind wat de moeder haar vroeg. Na één keer diep in en uit ademen keek het kind naar haar vader en glimlachte. "Sorry papa", zei ze. Haar vader, duidelijk opgelucht dat het geschreeuw was afgelopen, glimlachte terug. De strijd was over. Het kostte het meisje één ademhaling om tot rust te komen.
Nu denk je misschien dat kan niet. Maar echt, het gebeurde vlak voor mij neus. Ik stond zo nonchalant mogelijk op een afstandje staan toekijken, omdat ik in eerste instantie een beetje bezorgd was over de handelingsverlegenheid van de vader. Ik zag het met mijn eigen ogen gebeuren. In één ademhaling veranderde het kind haar stemming van even niet meer weten waar ze het zoeken moest; naar rust in de tent.
Simpel is het sleutelwoord
Vanwege de doelgroep waar Mojo51 mee werkt, hebben we regelmatig een kind in totale hysterie. 'Ga maar even naar je kamer, totdat je weer rustig bent', lijkt een oplossing, maar onze manier is net even anders. Wij zijn geen voorstander van kinderen in een hysterische bui alleen laten uithuilen, maar het is wel handig om samen even apart te gaan zitten.
Jij als opvoeder, begeleider of onderwijzer hoeft niets te doen. Niet troosten, geen arm om het kind heen of met het kind in gesprek gaan. Je blijft rustig wachten op het juiste moment om het volgende te zeggen: 'Oké, adem nu even diep in en uit'. Net als de moeder in het voorbeeld hierboven. Neem van mij aan het doet wonderen.
Doordat het kind rustig gaat ademhalen, is dat voor het lichaam een signaal dat de kust veilig is. Hierdoor maakt het lichaam geen cortisol meer aan, waardoor de rust weer terug keert. Natuurlijk kan een kind dit niet in één diepe ademhaling. Waarschijnlijk is er, aan het tafereel dat ik gadesloeg, een hele training aan vooraf gegaan, waardoor het kind makkelijk van staat van zijn kan veranderen.
Wil je ook graag ademhalingsoefeningen met kinderen doen, dan hebben we op de site 8 leuke ademhalingsoefeningen voor je klaar staat. Klik daarvoor hier.
Is de problematiek complexer neem dan gerust contact met ons op. Klik daarvoor hier.
Je kunt ook de hieronder genoemde blogs doorlezen. Daar staat ook van alles in wat je kunt gebruiken.
Comments