Nodig een kind uit in de zon.

​

Ooit, toen ik voor Justitie werkte en ik een kind van 14 jaar onder mijn hoede had, namen we ook weer afscheid. Hij kwam uit een Roma familie en kon zijn weg in onze samenleving niet vinden  door een groot gebrek aan sociale en cognitieve vaardigheden.  Als huiswerk voor de laatste bijeenkomst heb ik hem gevraagd op te schrijven wat hem het  meest is bijgebleven in onze bijeenkomsten. 

Hij schreef het volgende gedichtje:

Kinderen zijn de spiegeltjes van de zon;

Ze stralen terug als ze beschenen worden;

In het donker valt er weinig te stralen;

Kom maar kind, ik breng je de zon;

De zon is van iedereen;

Je hoeft er alleen maar in te gaan staan;

 

Hij vertelde mij, dat hij dankbaar was, dat ik hem had uitgenodigd in de zon te gaan staan en hij was blij dat hij geluisterd had.

​

De komende tijd hebben we een extra uitdaging om de asielzoekerskinderen in het licht uit te nodigen en daarvoor vragen we jou om ons daarin financieel te steunen.

Hieronder lees je waarom.

​

Mojo51 heeft als stelling, dat het niet uitmaakt waar een kind later in zijn leven terecht komt; het is belangrijk om het kind voor te bereiden op zijn toekomst. Wij, als volwassenen, zijn dat verplicht aan de mensheid. Niet alleen je eigen kinderen, kinderen in jouw buurt of kinderen die jij leuk vindt, bouwen een samenleving. Ook de kinderen uit de rest van je dorp, land, jouw staat of de wereld zijn jouw toekomst.

​

Daarom geven wij al vanaf 2011 Stoeikruimels aan kinderen van 4 tot 12 jaar bij het AZC. Niet zo maar, maar met het doel te ondersteunen bij de verwerking en verdere ontwikkeling van de kinderen. Tijdens het spelen leren ze vaardigheden die ze meenemen de wereld in; waar dat ook mag zijn.

​

​

​

​

​

​

​

​

Kinderen hebben het niet voor het zeggen. Ze worden geboren en geleidt, totdat ze beslissen zelfstandig het leven op te pakken. In de basis moet dat goed zijn. Lukt dat niet, dan kunnen we met zijn allen een handje toesteken. 

​

Toen we 13 jaar geleden zijn begonnen met het geven van Stoeikruimels binnen de AZC's hadden deze kinderen net het debacle van mevrouw Verdonck achter de rug. Ze probeerde, uit naam van haar functie, met alle macht het de bewoners van het AZC zo afschuwelijk mogelijk te maken, als signaal naar de mensen die onze kant op wilden vluchten.

​

Het was in onze ogen schrijnend. Eén van de dingen, die ons bij zijn gebleven zijn, is dat mensen niet zelf mochten koken, maar het plat gekookte eten uit een bejaardenhuis kregen en dat er niets met de kinderen werd gedaan. Door ons werk, vanuit justitie, kregen we te maken met kinderen van 15 jaar, die op het centrum geboren waren en door het beleid totaal toekomstloos werden gemaakt.

 

Daarnaast hielp het ingezette regime niet, want onder welke omstandigheden mensen hier ook leefden, slechter dan in een oorlog of de omstandigheden in het thuisland wordt het in Nederland niet. M.a.w.: mensen hier straffen, in de hoop dat andere mensen niet naar ons land vluchten, werkt niet. 

​

Gelukkig is er na die tijd veel positief veranderd. Er worden leuke en leerzame activiteiten georganiseerd en er is oog voor kinderen, die net even iets meer aandacht nodig hebben, dan de rest.

​

Met de komende regering zal de klok weer terug gedraaid worden. Iedereen kan voorzien, dat de asielzoeker één van de grootste zondebokken wordt. 

​

Onze zorg ligt bij de kinderen. De kinderen, die er al zijn en de kinderen die nog gaan komen. Vluchten is niet hun keuze. Zij kunnen niet beslissen of ze dat wel of niet willen. 

​

Als deze kinderen niet goed worden voorbereid op een toekomst, waar dat ook mag zijn op de wereld, hebben ze geen schijn van kans. Dus of ze nu teruggestuurd worden of hier mogen blijven, we hebben de verantwoordelijkheid ze voor te bereiden op de toekomst zolang ze hier zijn. 

​

Het is een recht van elk kind om naar school te gaan, waardoor kinderen van het AZC ook gewoon naar school gaan. Op dit moment moeten ze best lang wachten en dat gaat alleen nog maar langer worden. Dit werkt verveling, depressie en  achterstanden op veel gebieden in de hand. Voor de kinderen is het goed hierin ondersteund te worden. Niet alleen door ze zo snel mogelijk naar school te sturen, maar ook door de kinderen, in de tijd dat ze niet naar school gaan, vaardigheden te leren die nodig zijn om zich op school te kunnen handhaven.

​

Op de reis naar Nederland gebeuren dingen, die je geen enkel kind gunt. Als ze in Nederland aankomen houdt het niet op. Via de media kun je lezen, dat de tijd na aankomst in Ter Apel geen pretje is. Organisatorisch is het een lastig situatie waardoor het voor de kinderen erg onveilig is. Nadat je dan eindelijk in een AZC aangekomen bent, is het fijn als je je even uit kunt leven in de sportzaal, waar begeleiding rondloopt die oog heeft voor jouw behoeften.

​

Met de stoeikruimels is dit mogelijk, maar dan moeten we wel veranderingen doorvoeren. Ons programma was gericht op kinderen die een kortere tijd (3 of 4  jaar) op het AZC verbleven. In de praktijk konden we met een eenvoudig programma prima uit de voeten. Voordat de kinderen echt andere oefeningen, spelletjes en nog meer vaardigheden nodig hadden, verlieten ze het AZC. Met een andere visie op asielopvang van de huidige regering moeten wij ook naar een andere vorm bewegen. We hebben al veranderingen doorgevoerd die minder impact hebben op  onze financiën, maar nu komen we op een punt dat we materialen aan moeten schaffen, die niet in ons budget passen.

 

Vele handen maken licht werk. Als iedereen, die met kinderen begaan is 25 euro doneert, kunnen wij er voor zorgen, dat de ontwikkeling doorgaat en we geen 10 stappen achteruit hoeven te zetten.

Hierbij nogmaals de link.

​

Alvast hartelijk dank, Carly en Simone

​

Oh ja, stuur de link door naar een familielid of vrienden. Het is altijd fijn als je een bijdrage mag leveren aan het bieden van kansen voor een kind.

​